Zespół przewlekłego zmęczenia

zmęczenie Zespół przewlekłego zmęczenia (chronic fatigue syndrome – CFS) to choroba o nieznanej etiologii, dotykająca najczęściej aktywnych zawodowo kobiet, pomiędzy 30. a 50. rokiem życia. W przeszłości z chorobą tą wiązano obecność wirusa XMRV, jednakże później teoria ta została odrzucona przez część ośrodków. Głównym objawem występującym we wszystkich przypadkach osób chorujących jest stałe, bądź nawracające zmęczenie, które utrzymuje się powyżej sześciu miesięcy. Zmęczenie to nie ustępuje po odpoczynku, a nasila się jeszcze bardziej po wysiłku fizycznym, bądź umysłowym. Oszacowano, iż syndrom przewlekłego zmęczenia ogranicza aktywność ruchową chorego aż o ponad 50%. Badania przeprowadzone w Wielkiej Brytanii pokazały z kolei, iż choroba ta dotyczy jednej osoby na 1000 w całym społeczeństwie. Objawy zespołu przewlekłego zmęczenia mogą pojawić sie także u osób młodych, zupełnie zdrowych.

Najczęstsze objawy

Objawy okazują się dość nieswoiste, jak dla tej jednostki chorobowej. W najczęstszych przypadkach pojawiają się zatem stany podgorączkowe, alergiczne, przewlekłe zapalenie zatok, bóle w klatce piersiowej, dreszcze i poty nocne, zmiany masy ciała, czy kołatanie serca. Niekiedy występują także bóle stawów oraz mięśni, bóle głowy, gardła, a także powiększone węzły chłonne: szyjne i pachowe. Osoby z zespołem przewlekłego zmęczenia skarżą się ponadto na objawy zespołu jelita drażliwego. Wykazują również nadwrażliwość na alkohol, pokarmy, zapachy, leki, chemikalia i hałas. Zaobserwowano także problemy psychologiczne, związane z drażliwością, wahaniami nastroju, lękiem i atakami paniki.

Diagnostyka

Celem zdiagnozowania zespołu przewlekłego zmęczenia, konieczne jest wykluczenie innych schorzeń, charakteryzujących się podobnymi objawami. Chodzi tu przede wszystkim o choroby endokrynne, a więc na przykład choroby immunologiczne, nowotworowe, niedoczynność tarczycy, zakażenie wirusem HIV, choroby infekcyjne, choroby nerwowo-mięśniowe, a także niektóre choroby psychiczne. Zdaniem amerykańskich psychiatrów, w diagnozie różnicowej powinna być brana pod uwagę depresja. Wyszczególniono także konieczność wykonywania badań laboratoryjnych, do których należy zaliczyć: morfologię, OB, badanie moczu, stężenie Ca i P we krwi, stężenie aminotransferaz, glukozy, mocznika, hormonów tarczycy, elektrolitów, kreatyniny, proteinogram oraz fosfatazę alkaiczną.

Czynniki predysponujące

Uwaga! Zespół przewlekłego zmęczenia może być wywołany ciężkim przebiegiem mononukleozy lub też wirusem EBV, który uaktywnia się po jej bezobjawowym przebiegu.

Do czynników predysponujących zalicza się przede wszystkim uwarunkowania genetyczne, a także warunki pracy i środowiska. Długotrwała sytuacja stresowa, życie w ciągłym biegu i związane z tym prowadzenie niezdrowego trybu życia skutkują wyczerpaniem organizmu i zespołem przewlekłego zmęczenia. CFS bardzo często dotyczy osób odchodzących na emeryturę, szczególnie kobiet, które czują jeszcze, że są w pełni sił witalnych. Należy zwrócić również uwagę na takie grupy zawodowe, jak lekarze, pielęgniarki, duchowni, psychoterapeuci, czy nauczyciele. Osoby te bardzo często spotyka tak zwany zespół wypalenia zawodowego, którego konsekwencją jest właśnie CFS.

Więcej tekstów...

Reklama